Zodra je ergens solliciteert is er één beproefd middel om de medewerker HRM stil te krijgen. Namelijk met de vraag: als ik hier start volgende week, wat doe ik dan precies op een werkdag? OK, je zet je computer aan. En dan? Bel je een potentiele opdrachtgever? Ga je vergaderen met collega’s? Lees je je in en maak je een plan de campagne?
Iedereen heeft een eigen verantwoordelijkheid om zijn of haar werk betekenis en vorm te geven, maar alvorens je een baan aanneemt moeten de contouren toch wel duidelijk zijn. Niets vervelender dan dat je ergens begint en je vind je plek niet. Collega’s kijken je bevreemd aan en je weet niet hoe je je onzekerheid moet verbergen…
Dit fenomeen van “waar hebben we het eigenlijk over?” ken ik als geen ander. Maar dan van de ontvangende zijde, als ik zelf een interne kandidaat spreek bij Matchpartner, iemand die bij ons consultant wil worden. Het is vaak lastig een goed beeld te geven van mijn werkzaamheden, zeker nu ik het alweer bijna achttien jaar doe.
Bovendien, men zegt dat recruitment een vak apart is. Opdrachtgevers betalen ons voor… ja voor wat eigenlijk? De kandidaat was er al en de vacature ook. Jij doet het allerlaatste stapje door het curriculum vitae door te mailen. Eigenlijk ben je een soort gelukkige vinder. Right?
Wrong.
Recruitment is de kunst van het anticiperen. Weten wat er bij je opdrachtgevers speelt, op lokaal, regionaal en landelijk niveau. In mijn geval, binnen de gemeentemarkt: weten waarom bepaalde beslissingen op procesmatig, juridisch en/of politiek niveau wel of niet genomen worden. En vooral ook de kunst je kandidaten en hun wensen goed kennen.
Als je weet wat er echt speelt, kun je daar kansen uit filteren, benoemen en omzetten in concrete acties richting je opdrachtgever. De voornaamste ‘pijn’ die ik zie bij opdrachtgevers is het ontbreken van specifieke kennis en kunde die de organisatie verder helpen. De behoefte aan professionals die tijdelijk of permanent aan de slag gaan om nijpende vraagstukken op te lossen.
We zijn bij Matchpartner altijd op zoek naar mensen die zich thuis voelen in deze vorm van arbeidsbemiddeling, in dit spel. Slimme en bevlogen mensen, die er plezier in scheppen werkgevers en werkzoekenden op een hoger plan te brengen met elkaar.
Ieder vak heeft zijn vakidioten. In mijn vak gaat het om nieuwsgierig zijn naar ontwikkelingen op de arbeidsmarkt en op onderzoek uitgaan. Wat je doet heeft te maken met wat mensen dagelijks bezighoudt. Met hun levensonderhoud, met hun maatschappelijke rol in het leven.
En met meer. Met wat er speelt in de actualiteit bijvoorbeeld. Daarom is er, als je er eenmaal een vakidioot bent, iedere dag wat nieuws te beleven.
En toch blijven die sollicitatiegesprekken met interne kandidaten een uitdaging. Je spreekt wel eens iemand die het “wel leuk lijkt” of “het best eens zou willen proberen”. Ik vind dat dan oppervlakkig. Maar ja, misschien moet ik ook kritisch naar mezelf kijken. Misschien moet ik beter het verhaal vertellen, duidelijk maken wat het is dat ons werk ‘betekenis en vorm’ geeft.
In ieder geval hoop ik met dit stuk meer duidelijk te hebben gemaakt over wat het werk van een recruiter een ‘apart vak’ of ‘vak apart’ maakt. Daarom lezer, wellicht ten overvloede, mocht dit verhaal je interesse wekken om te werken bij ons: neem eens contact met ons op!
Michael Reijmers
Op persoonlijke titel geschreven
______________________________________________________
Geïnteresseerd in de interne vacatures bij Matchpartner? Dit zijn ze: